Η Μαρία Μοντεσσόρι (Μaria Montessori) γεννήθηκε στο 1879 στην Αγκώνα της Ιταλίας. Ανήσυχο κι ελεύθερο πνεύμα από μικρή σπούδασε Φυσικές Επιστήμες, Παιδαγωγικά, Φιλοσοφία και Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης κι έγινε η πρώτη γυναίκα γιατρός στην Ιταλία.
Το 1900 ανέλαβε τη θέση της υποδιευθύντριας στην Ορθοφρενική σχολή, ένα ιατρο-παιδαγωγικό ινστιτούτο για την κατάρτιση καθηγητών πάνω στην εκπαίδευση παιδιών με διανοητικές διαταραχές. Το πρόγραμμα είχε απροσδόκητη επιτυχία και παρουσίασε πολλαπλά οφέλη για τους μαθητές.
Το 1907 η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε να παραιτηθεί από την επαγγελματική ασφάλεια και ίδρυσε το πρώτο “Σπίτι των παιδιών”, σε μια φτωχική συνοικία της Ρώμης, όπου μέσα από την παρατήρηση διαμόρφωσε την πρωτοπόρα μέθοδο που έμελλε να τάραξει τα νερά του κατεστημένου παιδαγωγικού συστήματος όπου η εκπαίδευση ήταν ουσιαστικά μια καθοδηγητική διαδικασία που οριζόταν από τον ενήλικα.
Θεμέλιο της Μοντεσσοριανής μεθόδου έγινε ο σεβασμός στην ελευθερία του παιδιού και η πίστη ότι μπορεί να αναπτύξει και να εκδηλώσει τις εγγενείς, θαυμαστές ικανότητές του μόνο του και στο δικό του χρόνο, αρκεί να βρεθεί σε ένα κατάλληλα προετοιμασμένο περιβάλλον που θα του επιτρέπει να εξερευνά να δρα και να μαθαίνει βιωματικά. Στόχος της είναι η σωματική, συναισθηματική, νοητική και πενυματική ανάπτυξη του παιδιού. “Η εκπαίδευση ακόμα κι ενός μικρού παιδιού, δεν έχει στόχο να το προετοιμάσει για το σχολείο, αλλά για τη ζωή.'
Όπως είχε πει η Maria Montessori: «Στόχος μας είναι να μη διδάσκουμε, να μην κατευθύνουμε, να μη δίνουμε διαταγές, να μη βάζουμε μπροστά από ένα μοντέλο την ψυχή του παιδιού, αλλά να του δημιουργούμε το κατάλληλο περιβάλλον για να πειραματίζεται, για να ενεργεί να εργάζεται, να αφομοιώνει αυθόρμητα και να τρέφει το πνεύμα του».
Κύριο στοιχείο ενός μοντεσσοριανού περιβάλλοντος είναι τα έπιπλα. Φτιαγμένα από φυσικά υλικά, με καθαρές λιτές γραμμές, στο ύψος του παιδιού και ανθεκτικά προάγουν την ανεξαρτησία, την ελεύθερη κίνηση, την εργασία και την συμμετοχή.
